rodzaje psychologii, rodzaje psychoterapii

Mazi

3. W trakcie rozwoju dziecko zaczyna postrzegać zmiany między ilością a jakością przedmiotów. Początkowo bowiem zwraca uwagę jedynie na ilość. Chcąc udowodnić tą tezę muszę przytoczyć pewnie doświadczenie. Przeprowadziłam je z dziećmi w wieku 5 lat, kiedy z dwoma koleżankami wybrałam się do przedszkola na ulicy Czerniakowskiej 50A. Wybrałyśmy z grupy trzy dziewczynki: Magdę, Olę i Marysię oraz jednego chłopca: Kacpra. Dałyśmy im do porównania ilość wody w naczynkach. Jedno było wąskie i długie, drugie natomiast niskie i szerokie. Początkowo wlałyśmy wodę do naczynka niskiego, po czym przelałyśmy tą samą ilość do- wąskiego. Dzieci jednomyślnie uznały, że więcej wody znajduje się w wyższej szklance. Z tego doświadczenia wynika, że dziecko w wieku od 4-5 lat uznaje jedynie tzw. tożsamość jakościową”, tym samym odrzucając ilościową. Zwraca uwagę tylko na kształt jaki przybrała woda w danym naczyniu. Natomiast to, że przelana ciecz zachowa ilość, dziecko uznaje dopiero w wieku 7-8 lat. Powód jest taki, że ilość wymaga już pewnej konstrukcji i nie jest ona dana, natomiast cechy jakościowe są widoczne. Dziecko nie rozumie tego, że ilość wody się zachowuje, gdyż ocenia tą operacjęna zasadzie kolejności osiąganych poziomów. Widzi, że woda dochodzi wyżej i stwierdza bez uwzględniania innych wymiarów, że jest jej więcej.

4. Dosyć późno rozwija się też u dzieci zdolność rozumienia stałości masy i ciężaru. W doświadczeniu drugim użyłyśmy plasteliny. Dzieci miały za zadanie z równych jej kawałków ulepić kulki. Później z jednej z kulek zrobiłyśmy „węża”, drugą zgniotłyśmy na „placek”, a dwie pozostawiłyśmy takimi jakie były. Dzieci powiedziały, że najdłuższy jest plastelinowy „wąż”, największy „placek”, a najmniejsze kulki. To jest dowód na to, że małe (5-letnie) dzieci nie porównują wielkości i masy ciał stałych, kiedy zmieniamy ich kształt, a także gdy rozdrabniamy na mniejsze części. Ta umiejętność rozwija się dopiero około 6-7 roku życia. Wtedy dzieci zaczynają uznawać zasadę stałości masy już bez względu na zmianę kształtu. Zabawa z plasteliną zakończyła się dla nas bardzo przyjemnie, ponieważ dzieci podarowały nam zrobione przez siebie pokemony (postacie z mało ambitnej, ale popularnej teraz bajki)i inne ulepione stworki.